Uroczystość Objawienia Pańskiego należy do najstarszych w Kościele. Ślady obchodów tego święta spotykamy w Kościele wschodnim już w III wieku. Rozważano w tym dniu tajemnicę pojawienia się na ziemi Boga jako człowieka.
Historia świętowania Objawienia Pańskiego w Kościele zachodnim datuje się na koniec IV wieku. To starożytne święto jest obchodzone nieco inaczej w Kościele wschodnim i zachodnim. Na Wschodzie kładzie się nacisk na chrzest Jezusa w rzece Jordan jako Objawienie się Mesjasza wszystkim ludziom. Natomiast Kościół zachodni rozważa w tym dniu fragment Ewangelii św. Mateusza o pokłonie Trzech Mędrców Dzieciątku Jezus jako Objawienie się Słowa Wcielonego światu.
Od przełomu XV i XVI wieku istnieje w Polsce zwyczaj poświęcania kadzidła i kredy. Zgodnie z dawnym zwyczajem, kredą oznacza się drzwi domów na znak, że przyjęliśmy Wcielonego Syna Bożego. Wonią kadzidła napełnione zostaje mieszkanie na znak, że wszystko pragniemy czynić na chwałę Boga.
Prawidłowy zapis na naszych drzwiach powinien wyglądać tak:
C + M + B 2016. Znaczy to „Christus Mansionem Benedicat” – czyli „Niech Chrystus błogosławi ten dom (mieszkanie)”
Dwukrotne pojawiające się „+”, to nie „plusiki”, tylko „krzyżyki” – znak błogosławieństwa.
K M B wzięło się stąd, że ludzie zaczęli łacińskie „C” zastępować polskim „K”. W średniowieczu, kiedy pojawiło się opowiadanie o trzech królach, które w kolejnych wiekach zyskało sporą popularność, ludzie zaczęli coraz bardziej utożsamiać owe „K M B” z inicjałami imion trzech mędrców.
OZNACZENIE DRZWI MIESZKAŃ
Głowa rodziny, stojąc przed progiem w otwartych drzwiach, mówi:
P. Słowo ciałem się stało.
W. I zamieszkało między nami.
Następnie pobłogosławioną kredą pisze na drzwiach znaki:
C + M + B (Christus Mansionem Benedicat – Niech Chrystus pobłogosławi mieszkanie)
P. Niech każdy szukający Chrystusa znajdzie Go zawsze między nami.
W. Amen.