Dzisiaj, w niedzielę zwaną Laetare – z powodu pierwszego słowa antyfony „Laetare Jerusalem – Raduj się Jerozolimo” przychodzimy na Eucharystię, radosną ucztę paschalną Nowego Przymierza, aby dostąpić przebaczenia grzechów i radości pojednania.
Po 40 latach wędrówki przez pustynię, Izraelici weszli do Ziemi Obiecanej. Tam po raz pierwszy, uroczyście obchodzili Paschę i ucztowali, korzystając z płodów tej ziemi. Bóg był wierny swoim obietnicom i nie opuścił swego ludu, pomimo jego grzechów. Bóg nie opuszcza ludzi grzesznych, lecz czeka na ich nawrócenie.
Ewangelia podpowiada nam, że Bóg jest Ojcem każdego z nas, zawsze wyrozumiałym i czekającym na ludzkie powroty. Miłosierny Ojciec z radością przyjął marnotrawnego syna, przebaczył mu jego winy, dał mu nowe szaty, pierścień, sandały i kazał wyprawić ucztę, aby wszyscy mogli weselić się jego powrotem, „bo był umarły, a znów ożył; zaginął, a odnalazł się”.
Właśnie po to Jezus żył i umarł, abyśmy i my mogli narodzić się na nowo, stać się nowymi ludźmi i pojednać się z Bogiem Ojcem, który odpuścił nam grzechy. Tę prawdę podkreśla św. Paweł wskazując, że tak jak w Chrystusie Bóg pojednał świat ze sobą, tak i my – chrześcijanie, winniśmy spełniać dzieło jednania ludzi.
Dlatego „W imię Chrystusa – woła Apostoł – prosimy: pojednajcie się z Bogiem”. Jak marnotrawny syn, wyznajmy przed Ojcem, który jest w niebie, nasze grzechy, abyśmy otrzymawszy przebaczenie, mogli złożyć w czasie tej Uczty Eucharystycznej uwielbienie i dziękczynienie Bogu za to, że nieustannie przebacza nam nasze niewierności.