Ks. Marek Chmielewski
Duch ŚWIETY, jako dar (charyzmaty)
Bł. Anna Maria Taigi
Duch Święty na różne sposoby działa w Kościele świętym. Jako Osoba-Dar i Osoba-Miłość — jak uczy bł. Jan Paweł II w encyklice Dominum et Vivificantem — obdarza On wspólnotę wierzących licznymi darami, charyzmatami. Charyzmat, to szczególna postać daru, jaki ktoś otrzymuje nie dla siebie, lecz dla duchowego dobra całej wspólnoty. W tym sensie każdy jest charyzmatykiem, o ile potrafi służyć za narzędzie Ducha Świętego w Kościele.
Niezwykłymi charyzmatami obdarzona była bł. Anna Maria Gianetti (1769-1837), nazywana przez Rzymian „świętą ogniska domowego”. W wieku 20 lat wyszła za mąż za starszego od siebie o 8 lat Domenica Taigi, człowieka trudnego charakteru, ale głęboko wierzącego i pracowitego. Była krucha i nadzwyczaj wrażliwa, lubiła piękne stroje, muzykę i teatr. Urodziła siedmioro dzieci. Pod wpływem pewnego kapłana doznała głębokiego nawrócenia i odtąd zaczęła otrzymywać liczne łaski mistyczne i proroctwa, które niebawem się spełniały, czym zaskarbiła sobie popularność w całym Rzymie. Została tercjarką Zakonu Przenajświętszej Trójcy (trynitarzy).
Wiele osób szukało u niej rady i pocieszenia, tym bardziej, że miała nadzwyczajny dar rozpoznawania stanu ludzkich sumień, a ponadto uzdrawiania z różnych chorób. Często udawała się do chorego, brała go za rękę, modliła się i czyniła znak krzyża, a chory wracał do zdrowia. Jeśli wezwana, nie mogła odwiedzić chorego, posyłała oliwę z lampki, która paliła się pod obrazem Maryi w jej domu. Polecała, aby chory namaścił się tą oliwą dla uzyskania ulgi w cierpieniu. Akta procesu beatyfikacyjnego pełne są świadectw o wyjednanych w ten sposób przez Annę Marię nagłych, cudownych uzdrowieniach z nieuleczalnych chorób, za jej życia i po śmierci. W swojej posłudze innym ludziom była niezwykle pokorna i dyskretna. Choć prowadziła szeroką działalność charytatywną i surową ascezę, w niczym nie zaniedbała obowiązków żony i matki.
Po śmierci 9 VI 1837 r. została pochowana w krypcie kościoła trynitarzy pod wezwaniem św. Chryzogona na rzymskim Zatybrzu. Beatyfikował ją papież Benedykt XV w 1920 r. Także dziś przy grobie tej wzorowej żony i matki wierni otrzymują liczne łaski dla siebie i swoich rodzin.