W niedzielę 5 czerwca 2016 roku mieliśmy okazję spojrzeć na swe serce w świetle Chrystusowego miłosierdzia. Po wysłuchaniu homilii mszalnej zostaliśmy poproszeni, by zmienić zajmowane przez nas dotąd miejsce (np. z przedostatniej ławki przejść do pierwszej!). Poprzez trud, jaki ten gest budzi, mieliśmy okazję zobaczyć, jak łatwo przyzwyczajamy się do pewnego schematu naszego funkcjonowania. Te i inne przyzwyczajenia są granicami, których czasem boimy się lub nie chcemy przekroczyć. A przecież Serce Jezusowe nie zna granic. Dlatego może warto dostrzegać istniejące w nas bariery w kochaniu innych oraz uczyć się je przekraczać, szczególnie w stosunku do żyjących najbliżej nas, np. członków naszych rodzin, czy sąsiadów.
