Czasami w naszym środowisku spotykamy się z pytaniami: Dlaczego chrzcić małe dzieci? Czemu nie poczekać, aż dorosną i same świadomie podejmą decyzję? Życie jest wielkim darem. Czy wobec tego wcześniej pytamy poczęte dziecko czy chce żyć? Czy prosimy kogoś o pozwolenie, aby go obdarować?
Liturgia dzisiejszego święta sprzyja temu, byśmy z radością przypomnieli sobie o swoim chrzcie i o jego konsekwencjach w naszym życiu. Chrzest jest życiem Bożym, które otrzymaliśmy w darze. Pan Bóg „nie ze względu na sprawiedliwe uczynki, jakie spełniliśmy, lecz z miłosierdzia swego zbawił nas przez obmycie odradzające i odnawiające w Duchu Świętym, którego wylał na nas obficie przez Jezusa Chrystusa, Zbawiciela naszego”. Bóg Ojciec poprzez swojego Syna Jezusa dopełnił swojego dzieła, czyniąc nas dziećmi Bożymi.
Zostaliśmy obdarzeni szatą łaski. Wszystko co prezentujemy w swoim zewnętrznym postępowaniu, w swoich słowach i działaniu, jest obrazem tego, co jest wewnątrz nas. Zatem potrzeba, aby każdy chrześcijanin był ochrzczony Duchem Świętym i ogniem, bo Duch rozlewa w sercach naszych miłość ubogaconą prawdą, daje sprawiedliwość i umacnia w dobroci.
Starajmy się pełni wdzięczności żyć łaską Chrztu Świętego, która uzdalnia nas do łączności z całą Trójcą Świętą, abyśmy w wieczności mogli usłyszeć słowa: „ty jesteś moim dzieckiem umiłowanym”.