Ks. Marek Chmielewski

Maryja

Bł. Jan Paweł II w encyklice o Matce Bożej pt. Redemptoris Mater pisze, że jest Ona dla każdego wierzącego i dla całego Kościoła „Gwiazdą przewodnią” (Maris Stella) w pielgrzymce wiary (nr 6). A zatem jest Ona niedoścignionym przykładem, co znaczy uwierzyć i zawierzyć Bogu. Prawdziwa cześć dla Najświętszej Dziewicy polega bowiem nie na pełnym wzruszeń podziwianiu Jej jako najpiękniejszej z niewiast, „obleczonej w słonce z księżycem u stóp i wieńcem dwunastu gwiazd nad głową” (por. Ap 12, 1), ale przede wszystkim na naśladowaniu Jej cnót. Najważniejszą wśród nich jest heroiczna wiara, którą Maryja najpierw okazała podczas zwiastowania. Wtedy Archanioł Gabriel oznajmił Jej, że niezależnie od jakichkolwiek życiowych planów, Bóg wybrał Ją na Matkę Syna Bożego, którego pocznie mocą Ducha Świętego. Maryja zaś, nie do końca wiedząc, jak to jest możliwe w porządku natury, mimo wszystko wyraziła zgodę: „Niech mi się stanie według Twego słowa…” (Łk 1, 38). Uwierzyła, że Bóg ma wobec Niej szczególny zamiar i że Jej gotowość służenia, wyrażona słowami: „Oto ja Służebnica Pana mojego” (tamże) wpisuje się w ten zbawczy plan Miłosiernego Boga.

Gdy niedługo potem Maryja przestąpiła próg domu swej ciotki Elżbiety w Ain Karim, ta na Jej widok wykrzyknęła: „Błogosławiona, któraś uwierzyła, że spełnią się słowa powiedziane Ci od Pana” (Łk 1, 45). W ten sposób potwierdziła żywą wiarę Maryi.

Drugim ważnym momentem, w którym Maryja okazała swą heroiczną wiarę, była męka i śmierć na krzyżu, jaką zadano Chrystusowi Panu. Ona była obecna w tłumie, gdy Jej Syn ciasnymi uliczkami starej Jerozolimy niósł krzyż na Golgotę, a potem dzielnie stała pod krzyżem. Ponieważ wiedziała, że Jej Syn jest Wcielonym Bogiem — Zbawicielem, dlatego Jego męka i śmierć była dla Niej niezwykle ciężką próbą wiary. Przez to nieludzkie wprost doświadczenie, Maryja stała się bliska wszystkim, których dotyka śmierć najbliższych i w ogóle jakiekolwiek cierpienie.

Trafnie więc Jan Paweł II w cytowanej wyżej encyklice napisał, że jak wiara Abrahama stanowi początek Starego Przymierza, tak wiara Maryi daje początek Nowemu Przymierzu (por. RM 14). A zatem nasze uwierzenie Bogu w pewnym sensie ma więc swój początek w wierze Maryi i w Niej znajduje niedościgniony wzór.